Maandag 29 mei 2006

Compromis de Vente (sous compromis)

Het Compromis de vente is binnen, een twintig pagina´s tellend document vol met onbegrijpelijke middeleeuwse teksten. Ik ben 50 minuten bezig geweest met de vertaling van anderhalve pagina en heb het toen opgegeven. Maar gelukkig hebben we Ruud die amper Frans spreekt, maar zelfs een marmot verstaat, dus we zijn weer een heel stuk verder. Het komt erop neer dat wij de koper zijn en zij de verkoper en dat we over en weer een bedrag voor het huis zijn overeengekomen, ziezo! En nu tekenen maar. En dan zal eindelijk op het internet de tekst ´Sous compromis´ verschijnen op de foto van ons huis.

Aan het Compromis de vente is toegevoegd een onderzoek van bureau Socobois dat reeds in februari jl. onderzoek heeft verricht naar de aanwezigheid van termieten en asbest. Termieten waren in geen velden of wegen te bekennen, maar, zoals ik reeds vermoedde, was het asbest (amiante) ruimschoots aanwezig: in ieder geval in een afvoerpijp in de garage en in het ventilatiesysteem. Volgens de deskundigen hoeft het asbest niet verwijderd te worden, tja, maar toch… wat moet je daar nu mee.

Maar goed, ik mag dan het gehoor van een twintigjarige hebben zoals onlangs uit een gehoortest bleek, om het Compromis de vente te kunnen lezen moest ik over mijn lenzen een bril opzetten. Nu kan dat aan de tekst hebben gelegen maar het leek me beter eerst ´ns de opticien te raadplegen.

Twee ongelofelijke delletjes van hooguit zestien met bruingekalkte gezichten ontvingen mij bij de receptie. Delletje 1 had iets van een muisje: kort, dun, een spits snoetje met zwarte kraaloogjes en een piepstemmetje. Delletje 2 was nogal gezet en had enorme tieten. Ze gedroeg zich als de slimste van de twee en mocht de basic oogtestjes uitvoeren. “Wilt u heel verbaasd in dit gaatje kijken, ja, en nu heel verbaasd in dat gaatje kijken. Mooi.” Nu heb ik in mijn docentenleven al vaak verbaasd gekeken, dus dat testje kon ik heel goed.

Toen mocht ik naar de opticien. En wat ik wilde zeggen is dit: ik heb in de laatste maanden heel wat opticiens bezocht en het is me duidelijk geworden dat lenzenopticiens de skileraren in slechte ogenland zijn. Een moderne lenzenopticien is gespierd, gaat minstens eenmaal per week naar de zonnebank, heeft hagelwitte tanden, is niet ouder dan 35 en is ongehuwd. Geloof je me niet, ga dan maar ´ns langs bij de eerste de beste hippe lenzenwinkel en doe alsof je de krant niet meer kunt lezen, echt, Tarzan komt je onmiddellijk te hulp, o ja, ook als je man bent, en reken maar dat je de wereld daarna heel anders ziet.

Tja, ze kunnen natuurlijk niet tippen aan Arie Boomsma van de Evangelische Omroep, mooi, nee, mooi is het woord niet, het is een god, het is de vleesgeworden engel Gabriël en dan heeft-ie ook nog een tatoeage van Sint Joris en de draak op z´n rug. Ja Jezus... maar goed, zo dus niet.

Nu begreep ik van Ruud dat ze speciaal voor de mannelijke bezoekers een vrouwelijke opticien hebben. Nou, als het maar niet die twee delletjes zijn want dan kunnen ze hun lenzencontract wel vergeten.

Enfin, een paar stevige terechtwijzingen van mijn opticien verder: “maar als die lenzenvloeistof nou prikt (wat ´n nepsmoes) waarom komt u dan niet eerder langs?” kan ik weer goed lezen en ik zal me dus nog eens aan het Compromis de vente wagen zodat ik binnenkort wellicht meer spannends kan vertellen.

geplaatst door Maartje Heymans om 1:13 PM  |  stuur een bericht

Volgende blogtekst (1 jun) - Vorige blogtekst (26 mei)