Woensdag, 6 september, 2006

Vakantiewezen

Toen ik vanmorgen in het voorbijgaan in de badkamerspiegel keek schrok ik me rot, oei, oei, wat ´n wallen… die Franse koffie is wel erg ongezond. Maar de reacties van mijn huisgenoten leerden mij dat er iets anders aan de hand was, ik heb ´n blauw oog. Kijk, die richtingborden midden op de Franse trottoirs mogen dan voor de automobilisten verdomd handig zijn, wanneer je er als nietsvermoedende voetganger pardoes tegen oploopt ben je heel wat minder blij. Ik loop nu buitenshuis met ´n zonnebril, want anders krijgt Ruud weer de schuld.

Het blauwe oog is een herinnering aan ´n verdwaalde hond die ons, op zoek naar haar baasje, overal volgde. Ik werd er zo zenuwachtig van dat ik alleen nog maar achter me keek. En ik zal je vertellen, de wanhoop in de ogen van dat dier was hartverscheurend, ik zal er nooit aan wennen. Als je er oog voor hebt dan zie je (niet alleen in Frankrijk overigens) vooral bij stopplaatsen vaak zwerfhonden. Ze dragen meestal een bandje en zien er aanvankelijk nog verzorgd uit, maar wanneer je zo´n samengeraapt zooitje honden van herder tot poedel langs de vuilnisbakken ziet schooieren weet je het al: op weg naar het vakantie-adres per ongeluk vergeten.

Je kunt de mensen die dit doen op allerlei manieren verwensen, maar het interesseert ze geen moer, volgend jaar nemen ze gewoon weer ´n puppie voor de kinderen en ze eten er geen worst minder om.

Maar het is niet zo makkelijk meer je huisdier ongemerkt de straat op te smijten, want voor transport binnen de EU moeten huisdieren sinds 3  juli 2004 een transponder chip of een tatoeage hebben met een identificatienummer en de gegevens van de eigenaar.

Ik kan natuurlijk ´n zonnebril opzetten, maar dat bevrijdt me niet van de gedachte aan de creatieve oplossingen die de liefhebbende papa´s en mama´s die een onbezorgde en dierloze vakantie wensen, daarop zeker zullen vinden.

geplaatst door Maartje Heymans om 12:00  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 15 sep ) -Vorige tekst ( 31 aug )