Vrijdag 26 mei 2006

Laten we het ´ns over geld hebben

Als je hoort, ziet of leest over al die arme sloebers die ergens een tweede huis hebben of geëmigreerd zijn dan wordt er altijd uiterst luchtig gedaan over de financiën. Als nieuwsgierige toehoorder wil je er natuurlijk alles over weten, maar geen woord erover. Ach, boah... gewoon mazzel gehad, we kwamen zomaar toevallig een spotgoedkoop krot tegen dat we voor een paar tientjes kochten van een boer, het was hard werken, maar we knapten het op en leefden nog lang en gelukkig. Doodziek word ik van die verhalen, het kán namelijk niet. Als je weet wat die krotten in Zuid-Frankrijk kosten dan móeten die zogenaamde geluksvogels ten minste een ton achter de hand hebben gehad, want voor minder koop je niet meer dan een ruïne.

krot 1

Toen Ruud en ik nog een peperdure flat huurden aan de Boompjes en we van ons zuur verdiende geld maandelijks niet meer overhielden dan een negatief saldo dacht ik: maar dit kan toch zo niet doorgaan. We werken ons te pletter, we verdienen vreselijk veel geld (toen nog wel) maar alles gaat op aan etentjes buiten de deur, vakanties en feestjes. Hoe kon het dan zo zijn dat onze toenmalige boekhouder, een zielig onderkruipsel dat woonde in een appartement in Spijkenisse, een tweede huisje had in Frankrijk. En toen hoorde ik over tophypotheken. Je hebt een koopwoning die hoger getaxeerd wordt dan waar je hem voor kocht, het verschil mag je erbij lenen en daar koop je dan een tweede huisje voor. Net zo makkelijk.

krot 2

Zo ging dat toen en zo gaat het nog steeds. Wat natuurlijk niemand hoorde of zag was dat Jan van Gurp z´n (overigens matige) rekenkundige talenten hard nodig had om zicht te houden op z´n torenhoge woonlasten. Maar dat snapte ik toen nog niet, ik dacht: goed idee, we kopen een huis en na een paar jaar verkopen we het weer. En zo geschiedde. We kochten een huis en verkochten het twee jaar later weer. Niet omdat we er zo graag weg wilden, we konden de hypotheek niet meer opbrengen, want die les leerden we ook. Maar we hadden geluk, het huis stond op de kop van Zuid en was in een paar jaar tijd veel meer waard geworden en zo kregen we de hoofdprijs. Puur geluk.

krot 3

Maar hoe rijk we ook mogen zijn, het is natuurlijk nooit genoeg voor een huisje in Zuid-Frankrijk. Een aanvullende hypotheek, laten we dat bij deze zeggen, kun je heel goed zelf regelen en daar heb je beslist geen zogenaamd rap Frans sprekend tussenmens voor nodig. Ruud en Jitze zijn samen naar Frankrijk gegaan en hebben een Credit Agricole overvallen met veel charme en goede wil en zo kom je in Frankrijk heel ver.

geplaatst door Maartje Heymans om 1:30 PM  |  stuur een bericht

Volgende blogtekst (29 mei) - Vorige blogtekst (24 mei)