Saturday, May 13, 2006

Waarom we wegwillen (emigreren naar Frankrijk)

Het idee kwam van mij maar Ruud is ermee besmet. Besmet zeg ik, want híj heeft de verkoop van ons huis doorgedrukt, dus wie is hier de held? We willen weg uit Nederland omdat we geloven dat het leven in Frankrijk beter is dan hier. We zijn geen Frankofielen, we drinken niet meer wijn dan anderen en we rijden niet in een camper, we zoeken vooral ruimte en zonneschijn en liefst zo dichtbij mogelijk.

In mijn jeugd heb ik twee jaar op zuid Corsica gewoond. Het leven in een watermolen naast een waterval in de bergen was hard, zo werd mij later verteld, we mochten niet op de wc omdat de ratten door het poepgat naar boven kropen, er waren giftige schorpioenen, in de winter was het er ijskoud en we leefden op stokbrood met boter en warme chocolademelk.

Maar van al die treurigheid kan ik me niets herinneren. Het stokbrood met boter en chocolademelk vond ik heerlijk. Ik herinner me de ezeltjes en het geluid van koeienbellen en de geur van een kruidig plantje dat overal op het eiland groeide. Ik herinner me hete zomers en de zoete geur van mensenpoep die droogt in de zon. Ik herinner me een wild en lieflijk paradijs waar alles kruipt en krioelt.

Marc, ik en Bastiaan bij de watermolen waar we woonden. We speelden binnen de omheining van het kippengaas, want daarbuiten was het te gevaarlijk.

En ik herinner me de overweldigende grauwheid van Nederland op een koude julidag in 1962 toen we weer terugkeerden. De betegelde tuintjes, het grijze asfalt van de snelwegen, de geur van oude mannen en sigaren in gesloten ruimten en mensen die treurig vanachter het venster naar buiten staarden naar de wolken en de auto´s. Dat gevoel heeft me nooit verlaten.

14 juli 1962 - Terugkeer in Nederland. Van links naar rechts oom Hein, oma Mies met Bastiaan, mammie met Maurits, ik, Marc, oom Jan.

Mijn moeder´s familie bestond uit kleinburgerlijke, rooms-katholieke ambtenaren die nooit verder waren gekomen dan het strand van Zandvoort. Nu was dat in die tijd niets bijzonders. Vakanties naar verre oorden waren uitsluitend weggelegd voor de vermogende klasse. Maar het verschil zit ´m hierin dat ze ook niet verder wílden. Mijn vader´s familie daarentegen had een bijna wellustig verlangen naar alles wat ver, onbekend en gevaarlijk was. Het contrast had niet groter kunnen zijn. De haat tussen deze families ging verder dan een beetje met rotte eieren gooien, het was een strijd tussen vroomheid en Goddeloosheid, tussen hemel en hel, tussen God en de duivel.

Het vertrek van mijn moeder naar een desolate wildernis op Corsica had in de beleving van mijn grootouders alleen kunnen gebeuren onder de duivelse invloed van de losgelagen kunstenaarsbende die de familie van mijn vader was. Ik weet zeker dat mijn oma de terugkeer van mijn moeder naar Nederland beschouwde als een definitieve breuk met het kwaad: de familie van mijn vader.

geplaatst door Maartje Heymans om 3:26 AM  |  stuur een bericht

Volgende blogtekst (15 mei) - Vorige blogtekst (12 mei)