maandag, 31 augustus 2009

De balans na drie jaar frankrijk deel III

Donderdag beginnen de scholen weer en de laatste twee weken van augustus zijn ouders in Frankrijk vooral bezig met de aanschaf van benodigdheden voor hun schoolgaande kinderen. In Frankrijk krijgen kinderen al vanaf de CP (groep 3) bergen huiswerk en daarvoor hebben ze schriften, pennen, boeken en noem maar op nodig. Natuurlijk wordt de helft van die rommel niet gebruikt maar dat doet er niet toe. Dit jaar waren we aan beide kinderen – Halldor gaat naar CM2 (groep 7) en Deirdre naar CE1 (groep 4) – bijna 200 euro kwijt. Het duurste zijn de schooltassen, bij voorkeur met wieltjes (cartable à roulettes) om te voorkomen dat je kind een rugblessure krijgt, want al die spullen moeten wel mee naar school natuurlijk. De Franse wet schrijft voor dat kinderen geen last mogen dragen die meer bedraagt dan 10% van hun lichaamsgewicht maar helemaal in de Franse traditie lappen de schoolkrachten ook die wet aan hun laars.

Rekening van LeClerq in Rodez

Op de valreep gaan we nog een paar dagen met de kinderen naar 't Lac du Salagou, een stuwmeer in de Hérault. Het is de plaats waar Ruud en ik al sinds jaar en dag komen omdat we er blij van worden. 'n soort bedevaart. Nee, geen wenende Mariabeeldjes, geen tosti's met haar gelaat erop en zelfs geen verschijningen. Gewoon even wat bloemetjes rondstrooien en een kaarsje opsteken. C'est tout. Waarom? Nou, waarom fietst een neefje van mij een paar duizend kilometer heen en weer naar Santiago de Compostella en waarom wandelt een van onze buren iedere dag twintig kilometer door weer en wind en waarom bidden mensen überhaupt tot een beeld of iets anders?

Ik ben geen katholiek, geen gristen, geen moslim, geen jood en ik heb in m'n leven ook weinig reden gehad om te geloven in 'het grote plan van God'. Maar ik geloof in krachtbronnen. Ik geloof in de aantrekkingskracht tussen mensen en dingen. Maar ik geloof niet in de beschuldigende vinger van God. Straffen worden uitgedeeld door mensen van vlees en bloed en door niemand anders.

En toch ontkom ik er niet aan om in deze of gene te geloven, want ik kan gaan en staan waar ik wil. In vrijheid. Als dat geen wonder is.

geplaatst door Maartje Heymans om 23:39  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 29 sep ) - Vorige tekst ( 28 aug )