29 Mei 2008

Il faut du soleil!

Mijn hoofd weet dat het lente is maar m'n hart maakt zich op voor de winterslaap. Goed, van de week was het even 22 graden, maar dan moest je wel met je rug tegen de muur uit de wind in de volle zon staan. De ochtenden zijn koud en mistig, de middagen zijn onvoorspelbaar, soms koud, soms warm, maar meestal kleurloos en nat.

Als ik de voorspellingen van MSN weer moet geloven dan regent het hier altijd, ik bedoel, altijd. Dat lijkt me overdreven, het regent hier bíjna altijd, maar niet altijd. Het regent hier in ieder geval al zo lang dat ik niet meer weet wanneer voor het laatst de zon scheen. Op 1 mei geloof ik. Bloemen maken plaats voor schimmels en slijmerige zwarte algen kruipen over de rand van de plantenbakken. De plantenbak naast het huis verandert langzaam in 'n bio zwembad en achter het huis ontstaat een beek, het water sijpelt onophoudelijk naar beneden de rots af en vervolgens via de achtertuin de tuin in.

Sommige bloemknoppen rotten weg voor ze uit de knop komen. Zaaien is zinloos omdat al het zaad verzuipt of wegspoelt. De plaats waar we vorig jaar regelmatig stookten is onbegaanbaar geworden vanwege het water en omdat er steeds rotsblokken en aarde naar beneden vallen. We wachten al weken op een paar droge dagen zodat we het gras kunnen maaien.

De buurman die ik nooit anders heb horen uitroepen dan "il faudrait de l'eau" bekende vanmiddag "il faudrait du soleil" en in onze buurtkroeg vloekte de baas het bijna uit "on en a marre!". Zelfs de krekels zingen niet meer.

Toch hebben we dit jaar al wel drie keer buiten gegeten, tegen de avond trekt soms de bewolking weg en kunnen we met truien aan doen of het zomer is. Geen mooier moment dan de overgang van dag naar nacht, als de zon achter de bergen verdwijnt en de lucht in het westen oranje kleurt. Nachtgeluiden vullen langzaam de ruimte, je hoort het gezaag van de krekels en het naargeestige gefluit van een pad, een druppel water in de bron, in de verte 'n hond die blaft en een vogel die plotseling luid kwettert. Zo was het hier ooit, maar alles rot en stinkt.

Terwijl Noord-Europa in 2007 het warmste voorjaar ooit beleefde spoelde de Aveyron weg in modderstromen en hagelbuien en dat gebeurt nu weer. Het is onze tweede lente in de Aveyron en hier klopt iets niet. Of moet ik vrezen dat hier juist wel iets klopt. Had de Figaro gelijk met de voorspelling dat in de toekomst de enige droge tijd voor ons het najaar zal worden?

Het ergste vind ik de weermannen- en vrouwen die hun sombere tijdingen met onverstoorbare joligheid blijven presenteren, alsof het weer iets futiels is waar je maling aan moet hebben. Afgezien van het feit dat onze tuin wegrot is de schade voor tal van bedrijfstakken hier niet te overzien. Het zou bestraft moeten worden: "wie guitig kijkt terwijl hij of zij aankondigt dat het zoveelste hagelbuitje of modderstroompje onderweg is wordt voor drie weken verbannen naar de Noord-Aveyron. En, o ja, vergeet je kampeerspullen niet." Dan zouden ze voortaan het weerbericht wel met gepaste ernst brengen.

Ik moet je zeggen, het lachen is me vergaan. Het weer hier is in een woord horrible en ik kijk nog maar naar één ding uit: het najaar.

geplaatst door Maartje Heymans om 00:50  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 7 jun ) - Vorige tekst ( 1 mei )