Donderdag 6 november 2008

Franse werklieden

Na onverwacht mooie zomer- en najaarsmaanden is het nu weer winter. We wonen weliswaar op maar 350 meter hoogte maar de ijskou vanuit het nabij gelegen hooggebergte is al dagen voelbaar. Tot eind oktober zijn temperaturen tot 25 graden geen uitzondering, maar daarna doet de winter z’n intrede en is met geen stok meer weg te krijgen. Ofwel, de luchten zijn weer grauw en grijs en dikke wolken lozen onafgebroken water, hagel of sneeuw.

Sinds enkele weken speelt ons leven zich weer af in de keuken, want daar staat de cuisinière à bois die de ruimte warm houdt en waar je nog op kan koken ook, mits we tenminste regelmatig een blok hout op het vuur gooien.

Onze winter houtvoorraad, geheel onverwacht afgeleverd, vlak voor de eerste nachtvorst.

In het voorjaar hebben we na vijf gelukkige dagen met onze cuisinière een vlam in de schoorsteenpijp gehad. Heel geestig. Veel rook, vuur en brandweermannen die ons heel behulpzaam waren bij het verwijderen van de centimeters dikke laag kool die de vorige eigenaar in het apparaat had achtergelaten. De ramoneur (schoorsteenveger) had het nog zo gezegd: haal die troep eruit, maar zo’n vaart zal ’t wel niet lopen dachten we. Inmiddels heeft Ruud alle kool verwijderd en binnenin de cuisinière brandt ’t als nooit tevoren. Met de keukendeur dicht is het hier soms om te stikken zo heet.
Maar buiten de keuken is het minder aangenaam. Het ergst zijn de slaapkamers. Het is heerlijk om ’s-morgens met bevroren neus te genieten van de warmte onder je winterdekbed. Minder leuk is de wetenschap dat je er ook een keer onder vandaan moet. Na minutenlang treuzelen en ‘nog even’ spring ik moedig het bed uit. Ik overweeg even te doen wat de Fransen al generaties lang doen: de dagelijkse wasbeurt overslaan, maar ik doe ’t niet, want voor je ’t weet zit je in ’n politiecel te wachten op je maandelijkse verplichte schrobbeurt.

Kortom, het werd de laatste tijd zo koud dat we besloten van ons laatst verdiende geld een kachel voor de woonkamer te kopen. Nadat we de Inter Distribution en de ramoneur tegen elkaar hadden uitgespeeld besloten we met de laatste in zee te gaan. Niet omdat hij zo goedkoop was, maar omdat hij de hele klus voor ons wilde klaren, ofwel: het transport van de loodzware kachel, het plaatsen van de elf meter lange tube en de installatie.

Onze ramoneur, Frederique Malherbe, is een knappe vent met koolzwarte ogen, immer onberispelijk gekleed in blauwe overall en ook altijd vergezeld van z´n veel minder knappe maar o zo vriendelijke hulpje. Nooit komen ze op ’t afgesproken tijdstip. Geeft niet, maar het gevolg is dat ze altijd, maar dan ook altijd op ’n totaal ongeschikt moment voor de deur staan. Wanneer de kinderen naakt door ’t huis lopen bijvoorbeeld of als Ruud op de wc zit, iets dat zelfs de buren niet ontgaat. Dus wanneer je een afspraak maakt met een Franse bouwvakker reken er dan op dat hij in het gunstigste geval drie dagen later op een totaal ander tijdstip verschijnt. Echt, Hollandse stiptheid heeft hier totaal geen zin. Sterker nog, je bent pas echt ingeburgerd als je zelf ook te laat komt op afspraakjes of (beter nog) helemaal niet op komt dagen en weken later onaangekondigd komt binnenvallen.

Maar goed, bij hun laatste bezoek kwamen ze dus om de schoorsteen te controleren. Toen stond ik in avondkleding de muur uit te hakken, dat kan zomaar gebeuren.

De ramoneur wierp een veelbetekenende blik in het schoorsteengat en verwijderde wat krantenproppen uit 1967. En toen kwam de hele boel naar beneden, gruis, vogelnestjes, enfin alles. Na veel dialectisch gevloek stak hij z´n kop uit ´t gat en eindelijk zag ik hem zoals ik altijd gedacht had dat ramoneurs eruit zagen. Hij stond op, klopte ’t stof van z’n werkpak, keek van Ruud naar mij en weer terug en zei: “c’est bon”. Gelukkig maar.

Dat betekent dat binnen niet al te lange tijd onze kachel geplaatst zal worden. Onaangekondigd, onverhoeds, plotseling, abrupt en als donderslag bij heldere hemel, zoals een echte Franse vakman dat doet.

geplaatst door Maartje Heymans om 20:48  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 25 nov ) - Vorige tekst ( 13 okt )