Donderdag, 26 april 2007

Waar zijn toch die tijden van ´hier en daar wat zon en af en toe ´n bui´

Een week geleden zat ik mokkend met drie truien aan achter de computer omdat het in Nederland 30 graden was en hier 10, goed, 12 graden. Vooral de ochtenden waren niet te harden, zo koud. Het mistte, het regende, het onweerde en onderwijl keek ik naar de marathon in Parijs - nee, niet die in Rotterdam zeg, come on, we leven in Frankrijk weet je nog? - waar de mussen dood van het dak vielen en ik hoorde op de radio dat de marathon van Rotterdam was afgelast… vanwege de hitte!

Nou ja zeg, we zitten in Zuid-Frankrijk, het weer móet hier toch beter zijn dan in Nederland, niet altijd misschien, maar meestal wel toch? Maar wanneer we onze vrienden in Nederland aan de lijn hebben en we vertellen dat het hier `toch zulk prachtig weer is´ dan is het antwoord steevast en nogal verontwaardigd: ´ja, maar hier ook hoor´. Nou, rustig maar… ok, ok, stomtoevallig is het nu in Nederland ook mooi weer, of nee, eerder benauwd, héél benauwd, ik denk eigenlijk dat er weer ´n buitje aan zit te komen.

Maar goed, of het nu regent, hagelt of mist, sinds wij uit Nederland zijn vertrokken lijkt het of de zon er schijnt als nooit tevoren, ook figuurlijk, want de huizenprijzen zijn gestegen, de economie loopt op rolletjes en er is zelfs een kabinet! Minpuntje: die storm in januari, dat was echt ´n afgang. Toen gaf ook iedereen daar ruiterlijk toe dat het weer ´wat onstuimig was´ in Noord-Europa. Maar goed, dat kon ook niet anders want zelfs de Centre Presse hier, die doorgaans toch écht alleen maar lokaal nieuws meldt, wijdde er een artikel van wel zes regels aan, mét foto.

En toch denk ik dat ´de weerervaring´ subjectief is, want er is toch echt een verschil tussen ´hier en daar een bui maar meest zomerse waarden van wel tweeëntwintig graden´ (goed, goed, dat was ´n week geleden…) of ´des temperatures estivales´ wat in Zuid-Frankrijk zoveel betekent als blauwe luchten en 30 graden of hoger.

Tuurlijk jongens, tuurlijk is het mooi weer in Nederland, en ja, zelfs buitengewoon voor de tijd van het jaar, maar ik kan jullie verzekeren dat het niet zo mooi is als hier, want, behalve dat het hier met dertig graden nog très agréable is, kun je bovendien iedere avond barbecueën en niet zo van: ´als we nou om vijf uur beginnen zijn we misschien net klaar voor de eerste regenbui´, nee, iedere avond een warme wind en een wolkenloze lucht vol sterren en op de achtergrond het getjirp van krekels. En niet te vergeten de talloze vogelkoortjes, zelfs ´s-nachts wanneer je probeert te slapen en dan het stromen van de rivier en, en teveel insecten om op te noemen, zoals een duizendpoot met niet alleen véél, maar ook hele lange poten zodat ze keihard voor je kunnen wegrennen over je kussen. Of een buitenaardse wespensoort, Frelon geheten, die zo groot is dat je je iedere keer weer rotschrikt, meer nog van het geluid (BZOEEBZOEEBZZZOE in plaats van wieewiewieee) dan van de grootte. Én dan niet te vergeten die enorme spinnen, ik bedoel, die zijn zo groot, dat zijn bijna huisdieren. Er zitten er drie in een hoekje van ons kantoor (de garage) en we laten ze lekker zitten, stoer hè, maar ze moeten niet gaan wandelen want dan gaan ze eruit.

Onze barbecue tafel met bijpassende stoeltjes…

Enfin, het lijkt hier dus zomer, evenals in Nederland, en ik zei al eerder dat je hier moet zijn om te weten hoe het is om te leven als god in Frankrijk, want als de wolkenloze hemelen hier eenmaal hun intrede doen, dan blijven ze ook. Nooit meer ´hier en daar wat zon´ (die kennen we) en ´vooral in het zuiden flink wat opklaringen´ (positief blijven) ´maar later op de dag krijgt een depressie vanuit het noorden de overhand´ (dat bedoel ik). Als de zon hier schijnt lijkt iedere dag vakantie.

Maar toch bekruipt mij een onheilspellend gevoel bij al die premature zonnepret, want het is hier dan wel niet zo benauwd als in Nederland, maar wel droog, kurkdroog. Reeds vijf jaar valt er zo weinig water uit de hemel dat de ondergrondse waterbekkens onvoldoende worden aangevuld en dat is dan ook een groot probleem. Nee, probleem is het woord niet, het is zorgwekkend. Vooral de boeren maken zich zorgen omdat het vee geen voedsel meer heeft, maar het lijkt me toch geen kwestie die uitsluitend de boeren aangaat. De mensen zijn zich daar ook zeer van bewust. Juichend over straat huppelen omdat het zo lekker warm is, is daarom ook ´not done´ of ´pas come il faut´, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik nog niet helemaal doordrongen ben van de ernst als ik ´s-morgens vroeg met geen enkele zweetdruppel op m´n lijf bij een temperatuur van 25 graden onder een witte parasol achter m´n laptop zit te werken.

Jaren geleden al las ik in het NRC dat delen van Zuid-Frankrijk en Spanje in woestijnen zullen veranderen en, het ziet ernaar uit dat dat gaat gebeuren. Ooit. Niet hier natuurlijk, nee, natuurlijk niet, híer blijft alles groen, ook al kwijnt de rest van Frankrijk weg...

De mensen zijn niet blij met al die hitte en dat is te begrijpen want in het minst erge geval mag je je tuin niet besproeien, maar in het ergste geval wordt het gebruik van water in publieke fonteinen aan banden gelegd. Stel je toch ´ns voor, niet meer in bad, niet meer onder de douche, geen was- of afwasmachine meer, eh… geen koffie? Als ik het echt wil maken in het dorpscafé dan zeg ik dat ons niets anders rest dan te hopen op een meimaand zoals in 1977 toen er 208 millimeter water per m2 in de Aveyron viel, maar diep van binnen hoop ik op een oorverdovende stortbui die wat mij betreft een dag mag duren en daarna weer de steevaste Zuid-Franse zomerzon.

geplaatst door Maartje Heymans om 13:08  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 23 jun ) - Vorige tekst ( 25 apr )