Maandag 13 oktober 2008

De aliëns komen er aan

We krijgen de laatste tijd vaak de vraag of er werk is in Frankrijk en dan denk ik altijd: wie ben ik om ’n ander z’n dromen te ontnemen, immers, toen wij naar Frankrijk vertrokken wisten we ook niet waar we aan begonnen. De gevolgen van de economische crisis zijn voelbaar in Frankrijk, het is niet meer alleen het probleem van de overbuurman, iedereen heeft er last van.

Maar, terwijl de wereld vergaat kunnen Ruud en ik lekker blijven schrijven over kaas, wijn en stokbrood. Ik heb ook even overwogen dit te doen, want de media puilen uit van leed op alle fronten, ik bedoel, hoeveel kunnen we nog verdragen en is er eigenlijk nog wel hoop voor deze wereld. Maar, wat kan ik schrijven over kaas, wijn en stokbrood terwijl wij voornamelijk Goudse kaas van de Netto eten, bier drinken en ons eigen brood bakken.

Als ik naar de bloemen kijk en naar de vogels in de lucht dan denk ik: als zij geen last hebben van de economische crisis, waarom ik dan wel? En dus besloot ik lekker positief te gaan mediteren op m’n bankje in de zon. Maar terwijl ik het universum dankte voor mijn prachtige eigen ik scheerden er drie straaljagers over en begon het te onweren.

De werkeloosheid in Frankrijk is hoog, op dit moment ongeveer 2 miljoen op een totaal van 60 miljoen inwoners. Dat een aantal grote werkgevers in onze directe omgeving (zoals Espalux in Bozouls en Bosch in Rodez) in moeilijkheden verkeert is tekenend voor de ernst van de situatie. En toch snap ik ’t niet, want er wordt veel gedaan om het financiële leed van de particulieren te verzachten maar wie helpt de bedrijven die deze particulieren van werk voorzien?

Wie nu in de Aveyron of elders in Frankrijk in loondienst wil zoekt een baan als werkster, timmerman, dakdekker, lasser, elektriciën, schoorsteenveger, garagehouder, enzovoort. In het hoogseizoen maak je nog kans op een baantje in de horeca, maar de vraag naar personeel in die sector zal wel afgenomen zijn na een slecht voorjaar, hoge dieselprijzen en de tot nul gereduceerde koopkracht (fra: pouvoir d´achat) die 48% van de Fransen deed besluiten deze zomer niet op vakantie te gaan. En die 52% die wel ging, wie waren dat dan? Ik vraag me af wanneer het leger ambtenaren (fra: fonctionaires) met pensioenen en vrije dagen tot in het hiernamaals de gevolgen van de economische crisis gaat merken.

Maar goed, wie niet in loondienst wil, kan altijd nog als zelfstandige beginnen. Het beste kun je dan kiezen voor de zogenaamde ‘micro-entreprise’. Voordeel hiervan is dat je geen BTW afdraagt en belasting betaalt over 30 tot 55% van de omzet, voorwaarde is dat je jaaromzet (fra: chiffre d'affaire annuel) niet hoger is dan zo'n 27.000 euro voor de creatieve beroepen (weinig materiaalinvestering), of 76.300 euro als je goederen verkoopt of woonruimte verhuurt. Wel betaal je de eerste twee jaar (ongeacht je inkomsten) een zeer hoog bedrag aan de URSSAF die de verplichte vaste lasten voor je afdraagt. Reken op een bedrag van om en nabij de 3.000 euro per jaar. Na twee jaar worden de lasten berekend op basis van je feitelijke inkomsten en ga je hopelijk minder betalen.

Na 16 jaar leven als kleine zelfstandigen (fra: independantes) kennen Ruud en ik het klappen van de zweep als geen ander. Ook in Frankrijk is dat een leven van hollen en stilstaan met onregelmatige inkomsten en opdrachtgevers die van de ene dag op de andere een opdracht kunnen intrekken. Het is heerlijk te kunnen werken wanneer, waar en met wie je maar wilt, maar het ontbreken van een regelmatig inkomen is soms slopend, ook in Frankrijk.

Behalve de hoge werkeloosheid zijn er in Frankrijk nog andere problemen die het leven hier bemoeilijken. Allereerst: Frankrijk is een duur land. Dat was al zo toen ik als elfjarige naar Palavas op vakantie ging en dat was ook zo toen we in 2006 naar Frankrijk emigreerden. Vooral groente en fruit zijn duur en je zou toch zeggen dat als er érgens groente en fruit groeit, het hier in Frankrijk is. Maar de grote supermarkten (Système U, Intermarché, LeClerq) drijven de prijzen tot ongekende hoogten op. In acht maanden tijd (tussen september 2007 en mei 2008), zijn producten in de supermarkten gemiddeld 6,6% duurder geworden. Gemiddeld, want sommige producten zijn bijna 35% duurder geworden! Fruit en groente zijn in ’n jaar tijd respectievelijk 18 en 11% duurder geworden, de prijs voor meel is verdriedubbeld en melk is 20% duurder geworden. De beste plaats in Frankrijk om je groente en fruit te halen is dan ook de markt (ook al is die hier meestal duurder dan in Nederland) en al het andere bij Duitse hard discounts zoals Aldi en Lidl.

Een ander probleem zijn de kosten voor brandstof. In de eerste plaats de 15% extra op het gereglementeerde gastarief dat dit jaar stapsgewijs is ingevoerd en de enorm hoge prijzen voor diesel, waarop de meeste Fransen rijden (anderhalf jaar geleden was de diesel 0,98, twee maanden geleden dik 1,50 voor een liter = 53% duurder! inmiddels wel weer wat gezakt gelukkig). Dit laatste wordt vaak als oorzaak aangehaald voor de prijsstijgingen want het vervoer van al die producten is veel duurder geworden. Maar recent onderzoek van Que Choisir (de Franse Consumentenbond) toont aan dat de prijsstijgingen bij de grote supermarktketens veelal kunstmatig zijn.

Maar toch, in Frankrijk heb je meer keuzemogelijkheden als het gaat om brandstoffen dan in Nederland. Zo gebruikt Frankrijk kernreactoren voor het opwekken van elektriciteit (80% is afkomstig van kerncentrales) en veel mensen stoken dus elektrisch. Ook gas en olie horen tot de (dure) mogelijkheden. Echter, hout is hier veruit de goedkoopste brandstof en als je bedenkt dat je op je houtkachel (fra: poêle à bois) - mits nieuw en geïnstalleerd door een erkend vakman - tot 50% van de belastingdienst kan terugkrijgen ligt de keuze voor de hand. Wij hebben onze bejaarde verwarmingsketel (fra: chaudière) van 1967 dan ook de deur uit gedaan en stoken sinds kort op hout. Niet altijd even makkelijk, maar met de 10 kubieke meter hout van 500 euro houden wij het huis nu een jaar lang warm in plaats van datzelfde bedrag per maand toen we nog op olie stookten. Ça change tout.

En dan nog iets: de crisis in de woningmarkt voor oud- en nieuwbouw in Frankrijk. Omdat de banken geen hypotheken meer verstrekken kunnen mensen geen huizen meer kopen. Tientallen immobilier agentschappen in Frankrijk sluiten hun deuren. Nog geen drie jaar geleden kregen Ruud en ik met ons bedrijfsplan van zes regels op ’n kladje een prêt hypothecaire. Dat is nu ondenkbaar. Veel Fransen met vaste banen moeten al hemel en aarde bewegen om een hypotheek te krijgen, laat staan een buitenlander met een onzeker inkomen. Om stagnering van bouw van nieuwe woningen te voorkomen heeft de staat recentelijk vijf miljard euro uitgetrokken maar ik vraag me af wat bouwen voor zin heeft als mensen de huizen toch niet kunnen betalen.

Hoe dan ook, als je alles bij elkaar optelt, de gestegen brandstofprijzen, de hoge werkeloosheid, de inflatie, de sterk verminderde pouvoir d’achat, de crisis in de huizenmarkt en daar bovenop de financiële en economische crisis, kun je begrijpen dat veel inwoners van Frankrijk op dit moment complètement raplapla zijn. Ofwel, wie binnenkort naar Frankrijk wil verhuizen moet voldoende geld hebben (op ’n IJslandse bank of elders) of zich voorbereiden op ’n sober bestaan met veel onzekerheden, maar daartegenover alle voordelen die het land je biedt.

Toch zit er iets positiefs in het hele gebeuren. Eindelijk wordt op school rekening gehouden met ouders die de 180 euro voor het jaarlijkse schoolreisje best veel geld vinden, bij de tweejaarlijkse autokeuring wordt de motor eerst even goed gelucht zodat deze door de keuring komt, de naaister repareert ´n rits voor 2,30 euro en de chef cantonnier staat ons toe om gratis dertig kruiwagens grind van een grindberg af te halen.

Dat doen de mensen niet uit medelijden maar uit medemenselijkheid en dat is naar mijn mening het enige dat een in chaos verkerende wereld op de been kan houden. Maar goed, als dat dan allemaal niet lukt kunnen we samen uitzien naar de komst van ‘De Federatie van Licht’ die morgen (14 oktober 2008) vanuit de ruimte neerdaalt om dit prachtige mensenras te redden (www.niburu.nl). Eerlijk gezegd, als ik zo’n buitenaards geval was zou ik deze planeet nu mijden als de pest maar ze moeten ’t zelf maar weten. Als ze dan in ieder geval maar ’n ziljard euro meenemen dan komt ’t vast allemaal wel weer goed.

geplaatst door Maartje Heymans om 23:08  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 6 nov ) - Vorige tekst ( 9 sept )