Vrijdag 01 februari 2008

Kapper

En nu wil ik ‘t ‘s hebben over kappers. De link met emigreren? Nou, dat ik erachter ben dat kappers (ok, sómmige kappers) overal ter wereld hetzelfde zijn. Ik heb niks tegen kappers, alleen zijn ze soms zo vreselijk eigenwijs. Waarschijnlijk leren ze in hun opleiding dat ‘n klant vertroeteld wil worden met allerlei zinloze massages en daar gaat ´t mis, want als ik vertroeteld wil worden ga ik wel ergens anders heen. Bij de kapper kom ik om geknipt te worden en daarmee basta.

Kijk, ik heb krullen (des cheveux bouclés). Niet van die hele erge krullen, maar gewoon krullen. Ofwel, als ‘t regent dan heb ik krullen en als het vriest zijn ze weg. Dat soort krullen. Maar nu waar het allemaal om draait. Als ik bij de kapper kom, of dat nu in Nederland of in Frankrijk is, dan is steevast de vraag: “Zal ik ’t opknippen?” (une coupe dégradé? of zoiets) en dan zeg ik altijd: nee! (non!). Vroeger was ik nog beleefd, maar ik kan het niet meer opbrengen. Nee (non), zeg ik, gewoon alsmaar rechtdoor knippen en dan kom je er vanzelf (droit devant et vous y arrivez tout simplement). Nou, rustig maar (calmez vous) en dan wordt er geknipt.

In Nederland is het de bedoeling dat je vervolgens de inhoud van de Privé gaat bespreken die je zojuist gelezen hebt of hoe leuk je kinderen wel niet zijn, maar dat doen ze in Frankrijk niet, in tegendeel, leuteren doe je maar thuis vinden ze, hier wordt geknipt. Maar hoe dan ook, je kan de klok erop gelijk zetten, even later krijg ik weer de vraag: wil je dan niet een beetje opgeknipt aan de voorzijde (dégrader un tout petit peut)? Neej, daar al helemaal niet (non, fichez moi la paix!). Op die manier dus. OK, dan niet, ofwel: goed, als jij voor veel te veel geld voor gek wil lopen moet je ’t zelf maar weten.

En natuurlijk moet er ook weer geföhnd worden… goed, zeg ik dan (ik was dit keer toch echt van plan om nee te zeggen maar het is wéér niet gelukt), maar niet te heet dan want ik heb krullen weet je nog? Ja, ja, tuurlijk, hoor ik, er wordt ´n opzetstuk op de föhn gezet, föhn op honderd graden en lekker rollebollen door die krullen… drie minuten later ziet m’n kop eruit alsof ik m´n vingers in ´t stopcontact heb gestoken. O, eh… zal ik ‘r dan wat molding mud in doen want het is ’n beetje droog, heb je je haar geverfd of zo? Ja, geef mij maar weer de schuld. De molding mud maakt ‘t alleen maar erger natuurlijk, dat had ik van tevoren kunnen zeggen.

Hoe dan ook, het ergste moment is de spiegel die achter je hoofd wordt gehouden en de vraag of ´het naar wens is´. En dan is het natuurlijk al te laat. Grrrokvrrdrie! Weer stiekum opgeknipt zodat ik eruit zie als m’n grootmoeder die net een permanentje heeft laten zetten. Maar ik blijf beleefd dus kunnen alle kappers vannacht weer rustig slapen. En dat zou eigenlijk niet moeten, want de laatste keer dat ik m´n haar bij de kapper in Espalion heb laten knippen was ik 38 euro (!) kwijt. Wow, achtendertig euro, da´s (glup) best veel voor ´n krullenkop waar niets aan kan mislukken. En kijk, zo ontstaan nu de doe ’t zelvers, de bricoleurs waar de vaklui zo op neerkijken. Maar da kan me nix schelen want met ’n tondeuze à gazon van de bricomarché kan ik voortaan de hele familie eigenhandig kortwieken.

geplaatst door Maartje Heymans om 12:00  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 8 mrt ) - Vorige tekst ( 24 dec )