Maandag, 21 april 2008

Lente in de Aveyron

Het is lente . . .

Het regent hier al dagen. De lucht is niet eens meer grijs, het is gewoon niets. Eén kleurloze grauwe massa waar alleen nog maar water uitkomt. M’n was droogt niet meer. De aarde is doorweekt. De tulpen zijn kapot en zelfs het onkruid komt niet meer op.

Zelfs Ruud, het zonnetje in huis, die in de allergrootste misère altijd maar één antwoord heeft: ‘Het komt wel weer goed’, hij die mij in plaats van bloemen een doosje cd’s geeft met ’n strik eromheen, hij die nooit over iets anders schrijft dan over computers en internet, zelfs hij schreef er ’n gedicht over:

Ja, ik vind het nu ook ‘s welletjes.
Waar is de zon, waar onze verbrande velletjes?
Dat zwoele lentebriesje, ik voel het nu niet.
De oprijlaan is een glijbaan, de tuin ‘n vergiet.
Die hete zomerzon, gaan we die nog krijgen? Nou?
Of moet ik weer ’n hele zomer klappertanden van de kou?
Het is zo triest, ik ga er bijna van huilen,
maar gelukkig heb ik nog ’n huisje om in te schuilen.

Ruud.

Wij willen gewoon ‘n buitenhuisje. Niet in Nederland ook al is het daar nu zomer. We willen ’n buitenhuisje. In Zuid-Zuid-Zuid-Frankrijk.

geplaatst door Maartje Heymans om 23:38  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 1 mei ) - Vorige tekst ( 8 april )