Donderdag , 24 augustus, 2006

School in Frankrijk (I)

Volgende week beginnen de scholen dus we hadden vandaag een afspraak met de directeur van de privéscholen st. Michel (de school van Deirdre) en st. Hilarian (de school van Halldor). Ik had de halve nacht niet geslapen want maître Cuq, het schoolhoofd, was vast een grote, strenge kerel in net pak met borstelige wenkbrauwen en een donders humeur die me voortdurend zou onderbreken om me te corrigeren (zoals sommige Fransen graag doen) en die mijn arme kinderen natuurlijk dagenlang zou willen opsluiten en tuchtigen zonder dat wij daar iets aan konden doen.

Bela Lugosi als Dracula 

Maar lange mannen zoals François 1er (koning van Frankrijk, 2 m), Charles de Gaulle (1.93 m), of Ruud de Korte (2.02 m) zijn uitzonderlijk in Frankrijk en ja, die Fransen mogen dan wel rare ideeën hebben over het onderwijzen van kinderen maar echt middeleeuws is het hier natuurlijk ook niet meer, alhoewel je dat uit de vele verontrustende berichten op internetforums wel zou gaan geloven (slaan, bidden, straf-, huis- en stampwerk, vrije school tot secte verklaard, neeeeeej).

François 1er, koning van Frankrijk van 1515-1547	Charles de Gaulle, president van Frankrijk van 1958-1969	Ruud de Korte, eh…

Monsieur Cuq was een klein gespierd opdondertje van ´n jaar of 45 met ´n bos krulhaar die ons vrolijk verwelkomde bij de hoofdpoort. Hij had het gebruikelijke zuid-Franse accent (“Je suis a votre dispositionggg”) en kwam erg ongeduldig, maar levendig op mij over. Hij was aardig en ik voelde me helemaal niet ongemakkelijk bij hem. Onze stoelen stonden al klaar en wat me weer opviel was dat hij verrast was omdat wij de kinderen hadden meegenomen. Het betrekken van kinderen in grote mensen gesprekken is hier niet gebruikelijk, dat is duidelijk. Soms niet onverstandig natuurlijk, maar dit keer konden we niet anders want onze oppasopa zit 1200 km noordelijker in z´n verregende moestuin.

De school van Halldor

Eerst kregen we een paar lijsten met benodigdheden (fournitures) overhandigd. De lijst voor Deirdre was te overzien: een foto, een doosje voor etiketten (waar dat nu in hemelsnaam weer voor nodig is mag God weten, maar goed…) en een klein whiteboard.

De lijst voor Halldor daarentegen paste maar nét op een A4-tje en bevatte tal van accessoires waarvan ik me afvroeg wat een kind van zeven daarmee moet, zoals een ontelbare hoeveelheid mappen en schriften die ik in een levenlang schrijven nog niet vol zou krijgen, maar dan… een passer, een liniaal, een Geo-driehoek, een leeg luciferdoosje…

En vervolgens ontdek je dat er in de schoolbenodigdheden in Frankrijk goud te verdienen is. De mensen klagen steen en been dat de kosten de pan uitrijzen en ik verwacht een dezer dagen een ware volksopstand tegen de schoolfournituren maffia. In de grote supermarkten draait het niet meer om voedsel of wasmiddelen, nee, het gaat om schoolspullen. En dan blijkt dat jij niet de enige ouder bent die zich suf zoekt naar dat ene zakje Bic potloden met twee blauwe, één groen en één rood potlood, een doosje met 6 witte schoolkrijtjes, een schrift met precies 96 pagina´s grote ruitjes, een schrift van 17x22 cm met tabbladen en halfgrote ruitjes, o, by the way… en geen ringband (erg lastig als je weet dat de meeste schriften in ringbanden zitten).

Schoolbenodigdheden in Frankrijk is een ware industrie en ik vind het wonderlijk dat een land dat zoveel geld in onderwijs stopt (7% van het bruto binnenlands product tegen 4,5% in Nederland) van de ouders verwacht dat ze die spullen dan maar zelf aanschaffen. Het geeft me te denken en het zou me niet verbazen als de baas van de fourniturenfabriek een bijbaantje bij het Ministerie van Onderwijs heeft.

Voetbal actiefoto 's-middags in het park

Maar goed, een slimme Fransman stuurt z´n kind naar een publieke school (80%), want die kost helemaal niets. Nu geldt dat grotendeels ook voor de privéscholen, met uitzondering dan van de lunch, die mag je zelf betalen. O, als dat alles is… voor een lunch (“repas, madame, repas!”) betaal je hier 3,15 euro. Euh, wacht effe… twee kinderen… vier schooldagen… effe rekene… das dan… huh? 1.000 euro per jaar?! Glub.

geplaatst door Maartje Heymans om 01:29  |  stuur een bericht

Volgende tekst ( 26 aug ) - Vorige tekst ( 22 aug )