|
|||||||||||||||||||||||
HomeIntroTipsColumnsLinksContact (e-mail)
|
Zaterdag, 19 augustus 2006De markt in FrankrijkVer weg in de heuvels blaat ´n schaap. Ik trek m´n benen op en trek het dekbed tot over m´n oren over me heen. Een heerlijke koele wind streelt m´n wang. De zon is al ´n tijdje op. Achter ons appartement staan een paar oude kastanjebomen. Iedere ochtend om ´n uur of zeven word ik gewekt door de vrolijke drukte van tientallen mussenfamilies die daar wonen. Soms tjilpt er een luidruchtig boven de rest uit waarna een korte stilte volgt. En dan gaat het feest weer verder. Je begrijpt er weliswaar geen snars van, maar het is leuk om ermee gewekt te worden. Ongeveer zo ook voel ik me tussen de Fransen wanneer ik naar de markt ga. Het is warm en de zon schijnt uitbundig. Overal zijn marktkooplui die volgens mij veel te veel geld voor hun waren vragen, bij de supermarkt is het echt veel goedkoper en soms zelfs beter, nee niet zo gezellig natuurlijk. Oef, laat onze buurvrouw het niet horen, want die ziet er volgens mij persoonlijk op toe dat we onze aardappelen op de markt kopen. Hoe dan ook, de markt in Frankrijk gaat om veel meer dan eten kopen, het is een sociaal gebeuren waar het gaat om het contact en je móet erheen of je nu wilt of niet, want anders mis je iets belangrijks. De Franse paysans (boeren) komen uit de bergen met hun groenten en fruit en proberen subtiel de aandacht van de voorbijgangers te trekken. Soms koop ik iets dat ik niet nodig heb en probeer uit het platte Zuid-Franse dialect te verstaan wat ik moet betalen: Paysan : sèteurosènkángtu Vertaling Uiteindelijk geef je die vent maar ´n tientje, dan weet je tenminste zeker dat je goed zit. Maar wee je gebeente als je te weinig geeft. Dan volgt een uitwisseling van munten over en weer en voel je je een nog grotere debiel dan Balkenende op een skateboard. Nou doe ik die boeren wel tekort moet ik zeggen. Het kan aan de streek liggen, dat weet ik niet, maar de mensen hier zijn stuk voor stuk enorm beleefd, geduldig en vriendelijk, hoe onbenullig je soms ook overkomt. En plots realiseerden Ruud en ik ons dat we het welbekende gepuf en geblaas van de ongeduldige klant achter je al heel lang niet meer gehoord hebben. Iedereen hier spreekt in meerdere of mindere mate streektaal maar in de kroeg beneden doen ze echt hun best om zich verstaanbaar te maken. Soms word je bevangen door trots en verbazing dat je zomaar zonder woordenboek een artikel in de krant kan lezen, ja en niet alleen dat, maar je begrijpt het ook nog. Stel je toch ´ns voor… plots kun je Frans lezen, het lijkt te mooi om waar te zijn. Maar dan ineens staat er weer zo´n artikel in waar werkelijk geen touw aan vast te knopen is. Dus maar even onze barvrouw geraadpleegd… zeg, ligt het nou aan ons of kan die vent gewoon niet schrijven? Haar antwoord was bemoedigd, ze snapte er namelijk zelf ook geen snars van. geplaatst door Maartje Heymans om 02:07 | stuur een berichtVolgende tekst ( 22 aug ) - Vorige tekst ( 18 aug ) | ||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||